Την τελευταία του πνοή άφησε ο Παναγιώτης Σπύρου, παλιός πρωταθλητής της άρσης βαρών και επί σειρά ετών προπονητής, στενός συνεργάτης του Χρήστου Ιακώβου.
Κοιμήθηκε το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου και δεν ξύπνησε στις 5 το πρωί, όπως συνήθιζε, για να πιεί το καφεδάκι του. Η αγαπημένη του σύντροφος, η Αγγελική, τον βρήκε νεκρό Τον «πρόδωσε» η καρδιά του. Σε λίγες ημέρες, στις 24 Μαΐου, θα συμπλήρωνε τα 74 του χρόνια.
Ο δημοσιογράφος Νίκος Κωνσταντόπουλος, ο οποίος έχει ασχοληθεί επί σειρά ετών με το ρεπορτάζ της άρσης βαρών, έγραψε στο athlitismoska.blogspot.com: «Υπήρξε από τους ιστορικούς αθλητές της άρσης βαρών των δεκαετιών του ’60 και του ’70 του περασμένου αιώνα. Πολλάκις πρωταθλητής Ελλάδος, το 1971 αναδείχθηκε 3ος στους Μεσογειακούς αγώνες της Σμύρνης με 400 στο σύνολο των τριών αγωνισμάτων. Το επόμενο έτος κατετάγη 12ος, στους 26, στην κατηγορία των 75 κιλών, στους Ολυμπιακούς αγώνες του Μονάχου με 430κ. Ήταν 12ος στο ντεβελοπέ (καταργήθηκε ως αγώνισμα της άρσης βαρών από τον επόμενο χρόνο) με 145κ., 17ος στο αρασέ με 117,5κ. και 10ος στο επολέ ζετέ, με 167,5. Το 1973 κατέλαβε την 10η θέση στο πρωτάθλημα κόσμου, με 280κ. στο σύνολο (120 αρασέ, 12ος – 160 επολέ ζετέ, 9ος). Πήρε μέρος και στο Παγκόσμιο του 1975, όπου κατετάγη 19ος, στην κατηγορία των 82,5κ. με 292,5 (125-167,5).
Αργότερα ασχολήθηκε με επιτυχία με την προπονητική. Ήταν επί χρόνια ο άμεσος συνεργάτης του αρχιπροπονητή της «ομάδας όνειρο» του ελληνικού αθλητισμού, Χρήστου Ιακώβου, ο οποίος συγκλονίσθηκε ακούγοντας το θλιβερό μαντάτο και αναλύθηκε σε λυγμούς.
Ο 45χρονος γιός τού Παναγιώτη, Χρήστος (επάνω, στην ιστορική, πλέον, φωτογραφία, όταν, σε νηπιακή ηλικία… υποσχόταν πως θα ξεπερνούσε τον πατέρα, που, ήδη τον… καθοδηγούσε) αναδείχθηκε 7ος στους Ολυμπιακούς αγώνες του Σίδνεϋ (2000), ενώ ήταν 13ος σε εκείνους της Ατλάντα, το 1996. Στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του 1999, στο «Ειρήνης και Φιλίας», κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στο ζετέ και την 4η θέση στο σύνολο, ενώ το 2002 πήρε το χάλκινο μετάλλιο στο αρασέ στο πρωτάθλημα Ευρώπης, που διεξήχθη στην Αττάλεια (Τουρκία). Το 1995 αναδείχθηκε 3ος στο σύνολο στο παγκόσμιο εφηβικό πρωτάθλημα και 2ος στο αντίστοιχο ευρωπαϊκό και το 1996, 2ος και στα δύο, ενώ ήταν 4ος στο Ευρωπαϊκό ανδρών.
Και ο άλλος του γιός, ο 41 ετών τώρα, Κίμων ασχολήθηκε επιτυχώς με το άθλημα, αναδειχθείς πρωταθλητής Ελλάδος στις ηλικιακές κατηγορίες, ενώ πήρε μέρος και σε δύο ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Παίδων το 1996 (8ος) κι εφήβων το 1999 (10ος).
Πέντε εγγόνια αφήνει ο Παναγιώτης Σπύρου. Και ο πρωτότοκος του Χρήστου, Παναγιώτης (γεννημένος το 2009) έχει, ήδη, πιάσει μπάρα και έχει δελτίο στην ΕΟΑΒ. Ο Χρήστος έχει, επίσης, τον Νίκο (2010) και την Μαργαρίτα (2018) και ο Κίμων τον Παναγιώτη (2008) και τον Αχιλλέα (2012).
Θα θυμόμαστε τον «χαμηλών τόνων», Παναγιώτη Σπύρου για το ήθος, την αξιοπρέπειά του και το αστείρευτο πηγαίο χιούμορ του, με το οποίο σ’ αιφνιδίαζε. Οι νεαροί αθλητές της εποχής που πρωταγωνιστούσε στα πλατό, τον χαρακτηρίζουν δάσκαλο.
Ήταν ένας αγαπητός άνθρωπος, που δεν πέρασε απαρατήρητος από τη ζωή, και φεύγει αφήνοντας σε όσους τον γνώριζαν όμορφες, θετικές αναμνήσεις. Αλλά και θλίψη επειδή έφυγε νωρίς…».
