Μία συνολική αναφορά στον τρόπο που αντιμετώπισε η Ελλάδα τον φονικό ιό από τον Ιανουάριο και μετά έδωσε στην απογευματινή του ενημέρωση ο Σωτήρης Τσιόδρας.
Με τον συνολικό αριθμό των επιβεβαιωμένων κρουσμάτων στη χώρα μας ανέρχεται σε 2.892 και τους νεκρούς να έχουν φτάσει τους 173, ο εκπρόσωπος του υπουργείου υγείας ανέφερε ότι τα μέτρα και η υπεύθυνη αντιμετώπιση από τους πολίτες είναι ο κύριος λόγος που η Ελλάδα επιπέδωσε την καμπύλη συγκριτικά με άλλες χώρες με περισσότερο έτοιμες υγειονομικά χώρες.
Επικαλούμενος τους αριθμούς του, οι οποίοι όπως τόνισε λένε την αλήθεια, ο κ. Τσιόδρας υπογράμμισε ότι τα μέτρα μείωσαν κατά 80% τη διασπορά του ιού και ήταν η κύρια αιτία που δε θρηνήσαμε περισσότερες απώλειες στην χώρα.
Ο λοιμωξιολόγος υποστήριξε ότι από τις πληροφορίες που έχει από την αναπληρώτρια καθηγήτρια Επιδημιολογίας και Ιατρικής Στατιστικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Βάνα Σύψα, εάν η χώρα μας δεν είχε πάρει έγκαιρα αυστηρά μέτρα η μέση τιμή των νεκρών στην Ελλάδα θα ήταν 13.685, ενώ στο πιο αισιόδοξο σενάριο της καθηγήτριας, θα έφταναν στους 7.015 αντί για 173 που είναι τώρα.
Αν τα μέτρα είχαν αργήσει, όπως έγινε σε άλλες χώρες, τότε όπως τόνισε ο καθηγητής τα πράγματα θα ήταν πλέον αργά. Ο Σωτήρης Τσιόδρας «έσπασε» και συγκινημένος επανέλαβε ότι βρέθηκε τυχαία στους τηλεοπτικούς δέκτες, έδωσε συγχαρητήρια σε όλους και πρόσθεσε ότι στο τέλος η ζωή θα κερδίσει τον ιό.
Ο Σωτήρης Τσιόδρας έκλεισε με το ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη «Στην απλότητα βρίσκεται η ευτυχία»
Mπορώ να γίνω ευτυχισμένος με τα πιο απλά πράγματα
και με τα πιο μικρά..
Και με τα καθημερινότερα των καθημερινών.
Μου φτάνει που οι εβδομάδες έχουν Κυριακές.
Μου φτάνει που τα χρόνια φυλάνε Χριστούγεννα για το τέλος τους.
Που οι χειμώνες έχουν πέτρινα, χιονισμένα σπίτια.
Που ξέρω ν’ ανακαλύπτω τα κρυμμένα πετροράδικα στις κρυψώνες τους.
Μου φτάνει που μ’ αγαπάνε τέσσερις άνθρωποι.
Πολύ…
Μου φτάνει που αγαπάω τέσσερις ανθρώπους.
Πολύ…
Που ξοδεύω τις ανάσες μου μόνο γι’ αυτούς.
Που δεν φοβάμαι να θυμάμαι.
Που δε με νοιάζει να με θυμούνται.
Που μπορώ και κλαίω ακόμα.
Και που τραγουδάω… μερικές φορές…
Που υπάρχουν μουσικές που με συναρπάζουν.
Και ευωδιές που με γοητεύουν…
